El artículo analiza un pasaje autobiográfico de la vida de al-Ṭurṭūšī (c. 451/1059-520/1126, o Ŷumādā al-awwal 525/abril de 1131) contenido en el Siyar A‘lām al-Nubalā’ de al-Ḏahabī (673/1274-748/1348). El texto informa sobre una notable serie de fenómenos meteorológicos acaecidos durante la visita de al-Ṭurṭūšī a Bagdad en 478/1085-86. Fierro interpretó la historia como la descripción de un eclipse y como el origen del cambio de al-Ṭurṭūšī hacia el ascetismo, paralela a una historia similar sobre el anterior Muḥammad Iḅn Waḍḍāḥ. Aquí (...) demuestro, basado en registros astronómicos, que no hubo eclipse en aquel tiempo en Bagdad, por lo que en consecuencia, lo que al-Ṭurṭūšī experimentó no pudo haber sido tal. Además, al-Ṭurṭūšī tampoco lo entendió así. No pudo, por lo tanto, haber sido la causa de su vuelta al ascetismo. La descripción apunta más bien a una tormenta de polvo o simún. Por lo tanto, no hay vínculo alguno, literario o de otro orden, entre este punto de la vida de al-Ṭurṭūšī y el de Muḥammad Iḅn Waḍḍāḥ. (shrink)

Adudüddîn el-Îcî’nin (ö. 756/1355) er-Risâletü’l-vaz‘iyye adlı eserinin esas konusunu oluşturan müphem lafızlar meselesi müteahhir dönem İslâm düşüncesinin iki büyük ismi olan Sa‘duddîn et-Teftâzânî (ö. 792/1390) ile Sey- yid Şerîf el-Cürcânî (ö. 816/1413) arasında mantık ve dil felsefesi açısından ciddi bir ihtilaf konusuna dönüşmüştür. Tartışmanın izleri geç dönem Osmanlı filozoflarından İsmail Gelenbevî (ö. 1205/1791) ve şârihlerine kadar takip edilebilmektedir. Bu makalede ben; söz konusu tartışmayı, çağdaş dil felsefesindeki bağlam duyarlı terimler prob- lemine atıfla ele alıyorum. Yazı boyunca hem Îcî’nin risalesini izleyen (...) literatürü kullanarak konunun dil felsefesi geleneğindeki seyrini hem de mantık eserlerine müracaatla Teftâzânî’nin bu tartışmayı nasıl bir mantık meselesine dönüştürdüğünü inceliyorum. Böylece Teftâzânî’den Gelenbevî’ye kadar bazı filozofların, bağlam duyarlı terimlerin mantıksallaşmasına yönelik katkı veya eleştirilerini göstermeyi amaçlıyorum. (shrink)

Türk ve İslam tarihinin kırılma noktalarından birisi 1040 yılında Selçuklular ile Gazneliler arasında cereyan eden Dandanakan Savaşı’dır. Savaşın ardından Selçuklular hızlı bir yükselişle özellikle Sünnî İslam coğrafyasında etkin ve belirleyici güç haline gelmiştir. Göçebe kültürden gelen ve bir oba hüviyetinde iken çok kısa bir sürede önlenemez bir şekilde hâkimiyet alanını Türkistan coğrafyasından Anadolu içlerine kadar genişleten Büyük Selçuklu Devleti, kurumsal olarak da olgunlaşmaya başlamıştır. Bu noktada hem merkezi yönetimde hem de vilayetlerde ortaya çıkan yetişmiş eleman ihtiyacını birçoğu daha önce Gazneli (...) devlet teşkilatında görev yapmış Fars asıllı devlet adamları karşılamıştır. Bu isimlerden birisi de ileride Nizâmülmülk adıyla şöhret bulacak ve namı isminin önüne geçecek olan Hasan b. Alî b. İshâk et-Tûsî’dir. Nizâmülmülk, devlet gücünün askeri alanda elde edilen zaferlere endekslendiği bir dönemde askerî, idarî, ilmî ve ekonomik alanda attığı adımlar ve aldığı tedbirlerle Büyük Selçuklu Devleti’nin kurumsallaşmasında son derece etkin bir isim olmuştur. Bu etkinlik neticesinde hem halk hem de devlet adamları nezdinde saygın bir yer edinmiştir. Bu çalışma çerçevesinde Nizâmülmülk’ün devlet bürokrasisi içerisindeki konumuna, hükümdar ve hanedan üyeleri ile olan ilişkilerine ve vezirlik sürecinde attığı adımların Selçuklu tarihine yansımalarına değinilecektir. Özet: Devlet kademesinde görev almaya Gazneliler Devleti’nin Horasan Valisi Ebü’l-Fazl Sûrî’nin yanında başlayan Nizâmülmülk, Horasan Bölgesi’nin Selçukluların kontrolüne geçmesiyle birlikte hizmetlerine Selçuklu Devleti’nde devam etmiştir. Çağrı Bey’in hizmetinde rüştünü ispat eden Nizâmülmülk, Çağrı Bey’in en güvendiği isimlerden biri haline gelmiştir. Öyle ki, Çağrı Bey ileride önce Horasan’ın sonrasında tüm Selçuklu yurdunun yönetimini üstlenecek olan oğlu Alparslan’ı Nizâmülmülk’e emanet etmiş, oğluna da Nizâmülmülk’ü bir baba olarak kabul etmesini, ona muhalefet etmemesini öğütlemiştir. Alparslan, babasının tavsiyeleri ve üvey kardeşi Süleyman ile giriştiği taht mücadelesinde gösterdiği yararlılık münasebetiyle devletin en önemli idari görevi olan vezirlik makamını Nizâmülmülk’e tevdi etmiştir. Bu dönemden itibaren vefatına kadar, yaklaşık 30 yıl kesintisiz bir süreyle Büyük Selçuklu Devleti’nin vezirliğini yapmış ve V./XI. yy.’ın ikinci yarısından itibaren Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü haline gelmiştir. Melikşah’ın tahta geçebilmesinin Nizâmülmülk ile ilişkilendirilmesi, onun döneminde elde edilen başarıların ve devlet sisteminin düzenlenmesi, şehirlerin imarı, ekonominin güçlenmesi gibi ülke içerisinde yaşanan olumlu gelişmelerin Nizâmülmülk’ün marifetiyle gerçekleştirildiğinin dillendirilmesi, Tanrı tarafından yeryüzünü yönetmek ve inşa etmek için seçildiği düşünülen bir sultan varken bir vezirin devlet için nimet olarak gösterilmesi sultanın vezirine bakışını etkilemiştir. Bu noktada üzerinde durulması gereken hususlardan birisi de Nizâmülmülk’ün kendisini nasıl gördüğü ve devlet içerisinde kendini nerede konumlandırdığıdır. Nizâmülmülk’ün Sultan Melikşah’a verdiği bir cevapta devletin geldiği noktayı ve sultanın mevcudiyetini kendi varlığıyla eşleştirmesi, tarihinin gördüğü en yetenekli vezirlerden biri olan Nizâmülmülk’ün özgüveninin son derece yüksek ve kendisini kudret sahibi olarak gördüğüne işaret etmektedir. Bu anlamlandırma halk nezdinde herhangi bir kutsiyeti bulunmayan vezirlik makamındaki bir kişinin, toplum nezdinde Allah tarafından seçildiğine inanılan kutlu kişiye meydan okutan gücü kendisinde hissetmesinin kaynağını sorgulatmaktadır. Aranan cevap Nizâmülmülk’ün vezirlik sürecinin çeşitli başlıklar altında ve bu başlıklara dair verilecek örneklerle incelenmesi neticesinde onun devletin iç işleyişine etkisinin tespitinde ve farklı kesimlerle kurduğu ilişkide saklıdır. Nizâmülmülk, Selçuklu tahtına karşı sıkı bir bağlılık göstermiştir. Bu bağlılığını lüzumu halinde savaş meydanında göğüs göğüse çarpışarak sergilemiş, gerekli olduğunda kıvrak zekâsı ile sorunları devlet için tehlikeli boyuta gelmeden çözmüş, siyasi öngörüsü ile aldığı tedbirler sayesinde devletin büyümesine katkı sağlamıştır. Onun bu sadakati ve samimiyeti, Selçuklu sultanları tarafından karşılık bırakılmamış, Alparslan vezirinin fikirlerine büyük önem verip tercihlerini bu doğrultuda şekillendirirken, aleyhine söylenen sözlerin hiçbirine kulak asmamıştır. Melikşah da, bir anlamda kendisine Selçuklu tahtını veren Nizâmülmülk’e gerekli hürmeti göstererek bütün devlet işlerinin yürütülmesini ona tevdi etmiş ve kendisini bir “baba” gibi gördüğünü ifade etmiştir. İlaveten Selçuklu tarihinde bir ilk olmak üzere Melikşah, Nizâmülmülk’e atabeg (el-emîrü’l-vâlid) unvanını vermiştir. Melikşah, Büyük Selçuklu tahtındaki ilk yıllarını, gençliğin etkisiyle, polo oynayıp, büyük av partileri düzenlemekle geçirmiş ve bundan dolayı devlet içerisinde bütün güç Nizâmülmülk’ün eline geçmiştir. Ortaya çıkan bu durum da “ülke resmen ve ismen sultanın olmakla birlikte gerçekte ‘Nizam’ına kavuştu.” ifadesiyle açıklanmıştır. Ayrıca Melikşah’ın saltanatı döneminde elde edilen askerî, siyasî ve ekonomik başarılar Nizâmülmülk’ün yeteneği ve devlet işlerinde attığı adımlara bağlanmıştır. Nizâmülmülk, hanedan ile kurduğu ilişkinin yanı sıra devlet kademesinde görev alan farklı zümrelerle de güven üzerine dayalı yakın bir ilişki biçimi geliştirmiştir. Örneğin, Nizâmülmülk’ün katıldığı askerî seferlerde bir nefer gibi askerlerin içerisinde savaşa katılması ordu içerisinde kendisine saygı duyulmasına yol açmıştır. Ayrıca, Melikşah ile Kirman Hâkimi Kavurd Bey arasındaki taht mücadelesinde Melikşah’ın safında yer almakla birlikte Kavurd Bey’i destekleyen bazı isimlerin yazdıkları destek mektuplarının ortaya çıkmasına engel olarak hem emirlerin korkularını yatıştırırmış hem de itibarını artırmıştır. Nizâmülmülk’ün yakın ilişki içerisinde olduğu bir diğer grup ilmiye sınıfı olmuştur. Bilge vezir, Tuğrul Bey döneminde Amidülmülk Kündürî tarafından takibata uğrayan ve baskılara maruz kalan ilim adamlarının yurtlarına dönebilmelerine imkân sağlamıştır. Bu ilim adamları da yurtlarına dönüşlerini sağlayan isme zihinlerinde ve gönüllerinde her zaman özel bir yer ayırmışlardır. Birçok âlimin çalışmalarını Nizâmülmülk’e ithaf etmesi, diğer saiklerle birlikte, bunun bir göstergesidir. Nizâmülmülk bir adım daha atarak, Sultan Alparslan ve Melikşah’ın müsaadeleriyle, bu ilim adamları için hâkim olunan coğrafyanın her tarafında ilimle iştigal edebilecekleri medreseler inşa etmiştir. Nizâmülmülk’ün adına nispetle Nizamiye Medreseleri olarak isimlendirilen bu medreselerde hem eğitim-öğretim kadrosuna hem de öğrenim süresi boyunca ve de mezun olduktan sonra öğrencilere sunulan imkânlar, insanların medreselere olan ilgisini arttırıyordu. Medreseler eliyle bir taraftan önceki dönemde yerlerinden edilen ve baskıya maruz kalan ilim adamlarına bir borç ödenip iade-i itibar sağlanırken diğer taraftan da Büyük Selçuklu Devleti’nin idari ve adli sisteminin ihtiyaç duyduğu yetişmiş insan gücü inşa edilmiştir. Nizâmülmülk, toplum lehine attığı adımlar ve sorunların çözümüne verdiği önem ile halkın desteğini sağlamıştır. Öyle ki insanların hayatları boyunca ona minnettar kaldığı vurgulanmıştır. Nizâmülmülk halkın sorunlarının çözümüne önem göstermiş ve onlarla yakından ilgilenmiştir. Nizâmülmülk’ün verdiği güven duygusu halkın hoşuna gitmiş ve toplum içerisinde kabul görmesine vesile olmuştur. Nizâmülmülk’ün bir diğer hasleti de fakirlere sofrasını açmasıdır. Böylece onlarla diyalog kurmuş ve gönüllerini kazanmıştır. Her yönüyle eksiksiz bir devlet adamı olan Nizâmülmülk, toplumun her türlü ihtiyacının çözümünü düşünmüş ve bu yönde adımlar atmıştır. Nizâmülmülk’ün toplumun her kesimi ile kurduğu samimi ve yakın ilişki o kadar büyük bir takdir ve beğeni toplamıştır ki bu durum Nizâmülmülk’ün toplum nezdinde sultan itibarı görmesine sebep olmuştur. İlaveten Selçuklu coğrafyasının her yerinden ve toplumun her kesiminden insanın kendisine yönelmesi hasebiyle Kâbe’ye benzetilmiştir. Nizâmülmülk, devlet kademesinde görev alan aile bireyleri, ilişki içerisinde olduğu âlimler, kendi ordusu ve emirleri ile bir güç odağı haline gelmiştir. Bunun sonucunda Nizâmülmülk, 11. yüzyılın son çeyreğinde rakipsiz bir şekilde Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü, Selçuklu yönetimini ve politikalarını belirleyen isim ve Selçuklu tarihinin en önemli olaylarında karar mercii olmuş ve sonuçta Selçuklu tarihine damga vurmuştur. İbnü’l-Esîr, Fatımî veziri Bedr el-Cemalî’nin kendisi için kullandığı sayısız lakabı kaydettikten sonra sadece Mısır’a hâkim olan bir devletin veziri bu kadar lakap kullanıyorsa Nizâmülmülk’ün “ilah”lık iddiasında bulunması gerekirdi diyerek hem Selçuklunun azametini hem de Selçuklu devletinde Nizâmülmülk’ün yerini göstermektedir. (shrink)

Bu makalede, râ harfinin tefhîm/kalın ve terkîk/ince okunmasına dair hususlar son dönem Osmanlı kurrâlarından Bursalı Süleyman Vehbi’nin (öl. 1334/1916) Risâle-i Râiyye adlı eseri ekseninde ele alınmıştır. Kur’ân harflerinin seslendiriliş biçimini ifade eden fonetik farklılıklar kıraat ilminin amelî/pratik boyutunu oluşturan en önemli unsurdur. Bu minvalde Kur’ân alfabesindeki harfler genel olarak, birbirinin zıddı olan tefhîm-terkîk sıfatlarından biriyle seslendirilmektedir. Bununla birlikte lâm ve râ harfleri bazen kalın bazen de ince okunmaktadır. Lâm harfinde aslolanın terkîkle telaffuz edilmesi olup bazı durumlarda tağlîzle/tefhîmle okunduğu hususunda ittifak (...) edilmiştir. Fakat âlimler râ harfinin tefhîm veya terkîki konusunda ihtilaf etmişlerdir. Bazıları, aslı itibariyle râ harfinde tefhîm-terkîk özelliği bulunmayıp birtakım şartlar muvacehesinde bunlardan birisiyle okunduğunu söylerken; cumhur ise râ’da aslolan tefhîm olup bazı şartlar çerçevesinde terkîkle okunduğunu ileri sürmüştür. Husûsen Verş (öl. 197/812) rivâyeti ve Ezrak (öl. 240/854) tarikine göre râ harfinin tefhîm-terkîkle okunması gereken yerlerin tespiti kıraat tedrisatında zaptı en zor olan hususlardan addedilmiştir. Hâl böyle iken günümüze değin râ harfine dair kurrâ arasındaki ihtilafların tam anlamıyla açıklanıp vuzuha kavuşturulduğu -Süleyman Vehbi’nin risâlesi dışında- Türkçe bir eser kaleme alınmamıştır. Türkçe eserlerde râ’nın okunuşuna dair hususlar genelde Hafs (öl. 180/796) rivâyeti özelinde işlenmiş, Verş ve Ezrak’ın, râ harfini okuyuş keyfiyetlerine yönelik bilgilere yeterli ölçüde yer verilmemiştir. Bu bağlamda mezkûr boşluğun doldurulması, çalışmanın amaçlarından biridir. Makalenin Risâle-i Râiyye çerçevesinde ele alınmasının sebebi müellifin, Osmanlı’daki kıraat tedrisinde temel kaynak olarak kullanılan en-Neşr, İthâf, Zübdetü’l-irfân, Umdetü’l-hullân, el-Îtilâf, Bedâi‘u’l-burhân ve Mürşidü’t-talebe gibi eserlerin hemen hepsine müracaat edip konuyu sistematik bir şekilde ele alması ve yeri geldikçe mezkûr eserlerdeki hata ve eksikliklere değinmesidir. Makalede öncelikle müellifin hayatına yer verilmiş, ardından risâlede işlenen konular tavzih edilmiştir. Bu yapılırken müellifin verdiği bilgilerin aslî kaynaklardaki yeri ve râ’nın tefhîm-terkîk ile okunmasının illeti/sebebi tespit edilmeye çalışılmıştır. Ayrıca müellifin eser içerisinde hata ve eksikliklerine değindiği kaynakların ilgili yerleri tespit edilip hangi ibare ve ifadelerle tashih edilmesi gerektiğine işaret edilerek araştırmacılara kolaylık sağlanması amaçlanmıştır. Çalışma sonunda görülmüştür ki Ezrak, esreli râlar’ın terkîkinde ve kelime başlarındaki fethalı-zammeli râlar’ın tefhîminde diğer kurrâ ile müttefiktir. Ancak kelime ortasında-sonunda bulunan mansûb-meftûh râlar’ı “kelimenin aslından olan lâzımî kesreli harften sonra gelmesi”, “lâzımî kesreyle râ’nın arasında sakin bir hurûf-i isti‘lânın -hâ/خ hariç- bulunmaması” ve “râ’nın sakin yâ harfinden sonra gelmesi” durumunda sadece terkîkle; bu şartları taşımakla birlikte râ’nın tenvinli olması durumunda terkîk ve tefhîm olmak üzere iki vecihle; bu şartlardan birinin bulunmaması durumunda ise sadece tefhîmle okumuştur. Mazmûm ve merfû râlar’ı ise mansûb râlar için zikri geçen şartları taşımaları halinde Verş sadece terkîk, Ezrak ise terkîk ve tefhîm vechiyle okumuştur. Burada şunu ifade etmek gerekir ki kütüphanelerde özellikle Osmanlı dönemine ait pek çok kıraat eseri gün yüzüne çıkarılmayı beklemektedir. Söz konusu eserlerin ortaya çıkarılıp incelenmesi hem süreç içerisinde kıraat ilminin nasıl bir seyir izlediğinin tespiti hem de mezkûr eserlerin verilerinden istifade edilerek yeni çalışmaların ortaya konulması açısından önem arz etmektedir. (shrink)

Recital 33 GDPR has often been interpreted as referring to ‘broad consent’. This version of informed consent was intended to allow data subjects to provide their consent for certain areas of research, or parts of research projects, conditional to the research being in line with ‘recognised ethical standards’. In this article, we argue that broad consent is applicable in the emerging field of Computational Social Science (CSS), which lies at the intersection of data science and social science. However, the lack (...) of recognised ethical standards specific to CSS poses a practical barrier to the use of broad consent in this field and other fields that lack recognised ethical standards. Upon examining existing research ethics standards in social science and data science, we argue that they are insufficient for CSS. We further contend that the fragmentation of European Union (EU) law and research ethics sources makes it challenging to establish universally recognised ethical standards for scientific research. As a result, CSS researchers and other researchers in emerging fields that lack recognised ethical standards are left without sufficient guidance on the use of broad consent as provided for in the GDPR. We conclude that responsible EU bodies should provide additional guidance to facilitate the use of broad consent in CSS research. (shrink)

Knowledge can be transmitted through testimony. What about understanding? In this paper I argue against the possibility of testimonial understanding by giving an account of understanding in terms of ‘mental structures’. Then I argue while we cannot integrate communicating understanding into a propositional model of epistemic communication, we can do so on a perspectival model. I highlight the importance of this to the epistemology of education throughout.

The present work is a critical edition of a commentary by Ibn Wāṣil (d.1298) on his teacher Khūnajī’s (d.1248) handbook on logic _al-Jumal_. The work was an influential contribution to a particularly dynamic chapter in the history of Arabic logic.

The article presents Richard Kilvington’s interpretation of Aristotle’s views on the concept of justice. Richard Kilvington was a fourteenth century philosopher and theologian who commented on various Aristotle’s works including Nicomachean Ethics. Kilvington’s commentary on Nicomachean Ethics was composed in 1325-1326 at Oxford University. It contains, among others, a question Utrum iustitia sit virtus moralis perfecta, which is devoted to the concept of justice. In his investigations Kilvington always uses logic as a major analytical tool, and mathematics as a method (...) to discuss the issues and settle between opposite points of view, which is common for Kilvington’s commentaries. These techniques allow him to indicate all the contradictions in Aristotle’s analyses. Kilvington’s concept of justice clearly points to twofold order: horizontal and vertical. In the horizontal one Kilvington’s distinguishes the virtue of absolute justice that is a perfect model for all kinds of justice. In the vertical one he presents a model of a just man that is such a man who is ‘perfectly harmonious’. He also indicates the order of justice existing in the world, visible in human relationships, and regulated by three kinds of justice viz. compensatory, distributive and political. Kilvington’s investigations complete Artistotle’s opinions on justice, however they remain in the field of Aristotelian analyses and his concept of morality implemented in society. In this question Kilvington consistently separates the supernatural order and the order of natural reason, and, in his ethics, he never refers to theological issues concerning the relation between God and created world, which was uncommon for medieval theoretical practice. (shrink)

The controversy over the notion of emergence has recently re-emerged But a rigorous debate concerning how it might be explained or defined is often lacking Emergence is discussed here under two strict conditions (l) emergents can be predictable from the knowledge about a system's parts, (ll) emergents can be regarded as dependent on, and deternuned by, the system's micro-structure O'Connor's definmon of an emergent property is taken as a starting-point for a new definmon, incorporating Emmeche and colleagues' analysis of dounward (...) causation and Baas' treatment of emergence It is not necessary to assume that this defintaon might provide the solution to the problem of emergence Rather, theoretical pluralism regarding different pragmatically-workable notions of emergence is welcome The reality of emergents is discussed here from the standpoint of Dennet's mild realism. (shrink)

In this article, we draw upon the Conceptual Profile Theory to discuss the negotiation of meanings related to the energy concept in an 11th grade physics classroom. This theory is based on the heterogeneity of verbal thinking, that is, on the idea that any individual or society does not represent concepts in a single way. According to this perspective, the processes of conceptualization consist of the use of a repertoire of different socially stabilized signifiers, adjusted to the context in which (...) they occur. We start by proposing zones of a conceptual profile model for energy, each zone being characterized by its own commitments and identifiable by certain modes of talking about energy. Based on classroom evidence, we claim that teachers and students negotiate meanings that interpenetrate the domains of everyday and scientific knowledge. Being inevitable and necessary, this heterogeneity of conceptual thinking needs to be considered in teaching design in order to allow its awareness on the part of the students. We argue that students’ conceptual development goals should be considered in terms of general goals of science education, which points to the need of overcoming the encapsulation of scientific school knowledge. We show that the Conceptual Profile Theory provides a basis for science education that can promote the crossing of cultural boundaries, seeking relations between science and the spheres of everyday life. (shrink)

Background The nursing profession requires ethical and legal regulations to guide nurses’ performance. Ethical climate plays a part in shaping nurses’ ethical practice. Therefore, ethico-legal aspects and ethical climate contribute to improving nurses’ ethical practice and competencies with reducing medical errors in hospital settings. Objective This study examined the effect of ethico-legal aspects and ethical climate on managing safe patient care and medical errors among nurses. Materials and methods A cross-sectional correlational study was carried out on 548 nurses. Data were (...) collected through self-administered questionnaires about nurses’ knowledge in both ethical and legal aspects, ethical practice, competencies, ethical climate and experience with medical error. Results The main sources of nurses’ knowledge of ethical and legal aspects were undergraduate lectures, job experience and colleagues. Nurses’ knowledge in both ethical and legal aspects, nurses’ ethical practice and competencies were insufficient. Nurses fairly perceived their ethical climate. Also, nurses experienced medical errors about 22.6% in their units. Nurses’ knowledge of ethical and legal aspects, as well as the ethical climate were positive predictors of inadequate nurses’ ethical practice and competencies. Additionally, nurses’ knowledge in both ethical and legal aspects, ethical climate and practice had a negative influence on the occurrence of medical errors. Conclusion Enhancing nurses’ knowledge in both ethical and legal aspects as well as ethical climate could significantly influence improving nurses’ ethical practice, competencies and reducing medical errors in the study units. Therefore, planning for enhancing the nurses’ ethico-legal learning and ethical climate seems to be mandatory. (shrink)

The article traces the framing of Muslim Europeans as the continent’s Other by focusing on the silencing of queer Muslims within public debates around ‘Islam and homosexuality’. Ignoring class as a factor in the violence produced by the gentrification of urban spaces, the pitting of the gay community against the Muslim community posits the latter as a threat to the continent’s foundations that needs to be contained through forms of spatial governance in line with the neoliberal restructuring of the city. (...) Maintaining that this is a Europe-wide phenomenon, the article looks at Amsterdam as exemplifying the European metropole as a site of pseudo-homophile Islamophobia. Simultaneously, with activist groups like the queer of color collective Strange Fruit, it is also representative of the strategies of resistance developed by groups whose presence is virtually erased through culture clash discourses, namely queer Muslims. The article argues that an intersectional queer of color activism, as practiced by Strange Fruit, and a queer of color critique building on it, allows to undermine binaries from the Muslim/european dichotomy to the normative coming out narrative, invariably positioning queers of color as ‘not properly gay’. (shrink)

Recent years have seen a dramatic change in scholarly views of the later career of Arabic and Islamic philosophy. For much of the twentieth century, researchers tended to dismiss the value of Arabic writings on philosophy and logic after the twelfth century, often on the basis of the prejudice that handbooks, commentaries and glosses are of necessity pedantic and unoriginal. This assumption has now been abandoned. As a consequence, a vast amount of later Arabic writings on philosophy and logic, hitherto (...) neglected, are now being studied and edited. The present work is an attempt at giving an overview of the development of Arabic logic from 1200 to 1800, identifying major themes, figures and works in this period, while taking into account regional differences within the Islamic world. It offers a corrective to Nicholas Rescher's seminal but now outdated The Development of Arabic Logic, published in 1964. (shrink)

This article intends to show that the defense of “understanding” as one of the major goals of science education can be grounded on an anti-reductionist perspective on testimony as a source of knowledge. To do so, we critically revisit the discussion between Harvey Siegel and Alvin Goldman about the goals of science education, especially where it involves arguments based on the epistemology of testimony. Subsequently, we come back to a discussion between Charbel N. El-Hani and Eduardo Mortimer, on the one (...) hand, and Michael Hoffmann, on the other, striving to strengthen the claim that rather than students’ belief change, understanding should have epistemic priority as a goal of science education. Based on these two lines of discussion, we conclude that the reliance on testimony as a source of knowledge is necessary to the development of a more large and comprehensive scientific understanding by science students. (shrink)

In this introduction to the special issue ‘Epistemic Injustice and Collective Wrongdoing,’ we show how the eight contributions examine the collective dimensions of epistemic injustice. First, we contextualize the articles within theories of epistemic injustice. Second, we provide an overview of the eight articles by highlighting three central topics addressed by them: i) the effects of epistemic injustice and collective wrongdoing, ii) the underlying epistemic structures in collective wrongdoing, unjust relations and unjust societies, and iii) the remedies and strategies of (...) resistance to epistemic injustice. We close by pointing to connections and issues that may motivate further research. (shrink)

This essay is part of a special issue celebrating 50 years of Political Theory. The ambition of the editors was to mark this half century not with a retrospective but with a confabulation of futures. Contributors were asked: What will political theory look and sound like in the next century and beyond? What claims might political theorists or their descendants be making in ten, twenty-five, fifty, a hundred years’ time? How might they vindicate those claims in their future contexts? How (...) will the consistent concerns of political theorists evolve into the questions critical for people decades or centuries from now? What new problems will engage the political theorists (or their rough equivalents) of the future? What forms might those take? What follows is one of the many confabulations published in response to these queries. (shrink)

In this chapter, we will address criticisms to the theory of ecological functions introduced by Nunes-Neto et al. (2014). In doing so, we intend to further develop the theory, as a possible basis for naturalizing the teleological and normative dimensions of ecological functions. We will also take the first steps in the construction of an integrated scientific and ethical approach to sustainability that is intended to avoid an anthropocentric perspective.

In this commentary, we point to guidelines for performing human neuroimaging studies and their reporting in microbiota-gut-brain articles. Moreover, we provide a view on interpretational issues in MGB studies, with a specific focus on gut microbiota–derived metabolites. Thus, extending the target article, we provide recommendations to the field to increase reproducibility and relevance of this type of MGB study.

In recent years, the important and fast growth in the development and demand of multimedia products is contributing to an insufficiency in the bandwidth of devices and network storage memory. Consequently, the theory of data compression becomes more significant for reducing data redundancy in order to allow more transfer and storage of data. In this context, this paper addresses the problem of lossy image compression. Indeed, this new proposed method is based on the block singular value decomposition (SVD) power method (...) that overcomes the disadvantages of MATLAB’s SVD function in order to make a lossy image compression. The experimental results show that the proposed algorithm has better compression performance compared with the existing compression algorithms that use MATLAB’s SVD function. In addition, the proposed approach is simple in terms of implementation and can provide different degrees of error resilience, which gives, in a short execution time, a better image compression. (shrink)

Lam, Joseph The resignation of Pope Benedict XVI caught the world by surprise, in spite the fact that he had earlier indicated this possibility. In a series of interviews that were published in 2011 as a book by the German journalist Peter Seewald, Benedict clearly stated: If a pope clearly realizes that he is no longer physically, psychologically and spiritually capable of handling the duties of his office, then he has a right and, under some circumstances, also an obligation to (...) resign. (shrink)

In this work, we propose a computational approach to the triadic model of Peircean semiosis (meaning processes). We investigate theoretical constraints about the feasibility of simulated semiosis. These constraints, which are basic requirements for the simulation of semiosis, refer to the synthesis of irreducible triadic relations (Sign–Object–Interpretant). We examine the internal organization of the triad S–O–I, that is, the relative position of its elements and how they relate to each other. We also suggest a multi-level approach based on self-organization principles. (...) In this context, semiosis is described as an emergent process. Nevertheless, the term ‘emergence’ is often used in a very informal way in the so called ‘emergent’ computation, without clear explanations and/or definitions. In this paper, we discuss in some detail the meaning of the theoretical terms ‘emergence’ and ‘emergent’, showing how such an analysis can lead to improvements of the algorithm proposed. (shrink)

This paper proposes a Cournot game organized by three competing firms adopting bounded rationality. According to the marginal profit in the past time step, each firm tries to update its production using local knowledge. In this game, a firm’s preference is represented by a utility function that is derived from a constant elasticity of substitution production function. The game is modeled by a 3-dimensional discrete dynamical system. The equilibria of the system are numerically studied to detect their complex characteristics due (...) to difficulty to get an explicit form for those equilibria. For the proposed utility function, some cases with different value parameters are considered. Numerical simulations are used to provide an experimental evidence for the complex behavior of the evolution of the system. The obtained results show that the system loses its stability due to different types of bifurcations. (shrink)

Neste artigo, discutimos o papel das explicações teleológicas na teoriaGaia. Mostramos que seu principal proponente, James Lovelock, pretendeevitá-las devido a uma interpretação equivocada da natureza de taisexplicações. Na tentativa de evitar compromissos com a teleologia,Lovelock recorre ao conceito de propriedades emergentes. Esta não é,contudo, uma saída consistente, porque os conceitos de propriedadesemergentes e teleologia não são mutuamente excludentes. Discutimostambém as dificuldades de uma interpretação de Gaia de uma perspectivateleonômica, considerando problemas como o da noção de superorganismo.Para avaliar o estatuto das (...) explicações teleológicas em Gaia, examinamoso caso da interação entre algas e nuvens, que resultou num novo campo depesquisas e expõe as contribuições teóricas e empíricas que Gaia podeoferecer. Com base nos argumentos apresentados ao longo do artigo,sugerimos uma reorganização da estrutura do programa de pesquisa Gaia,visando à continuação de seu progresso teórico e empírico.In this paper, we discuss the role of teleological explanations in Gaia theory.We show that its main proponent, James Lovelock, intends to avoid themdue to a misinterpretation of the nature of teleological explanations. Inorder to avoid a commitment to teleology, Lovelock appeals to the conceptof emergent properties. This is not a consistent solution, however, since the concepts of emergent properties and teleology are not mutuallyexclusive. We also discuss difficulties in an interpretation of Gaia from ateleonomic perspective, discussing problems such as that of the notion ofsuperorganism. In order to appraise the status of teleological explanationsin Gaia, we examine the case of the interaction between algae and clouds,which gave birth to a new research field and show the theoretical andempirical contributions that Gaia can bring. Based on the argumentsdeveloped in the paper, we suggest a reorganization of the structure ofGaia research program, in order to go on with its theoretical and empiricalprogress. (shrink)

Theories of quantum gravity generically presuppose or predict that the reality underlying relativistic spacetimes they are describing is significantly non-spatiotemporal. On pain of empirical incoherence, approaches to quantum gravity must establish how relativistic spacetime emerges from their non-spatiotemporal structures. We argue that in order to secure this emergence, it is sufficient to establish that only those features of relativistic spacetimes functionally relevant in producing empirical evidence must be recovered. In order to complete this task, an account must be given of (...) how the more fundamental structures instantiate these functional roles. We illustrate the general idea in the context of causal set theory and loop quantum gravity, two prominent approaches to quantum gravity. (shrink)